SEVGİ PINARI

Doğdun ya
Annenden bir kişi eksildi
Sende bütün dünya birikti

Doğdun ya
Baban yüzünü yüreğine biriktirdi gitti
Sen üstündeki bütün topraklarını yüreğine

Doğdun ya
Dünyada bir çiçek açtı
Yüreğinde bütün çiçekler kurudu

Doğdun ya
Kolay olmadı Bunca acıyı
Bunca yitikleri biriktirmek
Doğduğunu kabullenmek

,,,,,,,,,,,



Sen çocukluğumun kapalı kapısı

Sen çocukluğumun kapalı kapısı
Kaç kişi veriyorsun hayatıma
Kaçını alıp

Zamanı açmışsın
Alıp götürüyor beni
Boğulduğum yalnızlıklara

Sen çocukluğumun kapalı kapısı
Işıklarımı körlettin
... Çat kapı gelen davetsiz misafirlerinle
Işık istiyorum ışık
Sokakları dar
Çatısı yağmur alsa da evimin

Sen çocukluğumun kapalı kapısı
Ne dünümü bana bıraktın
Nede yarınımı

Sokaklarım öyle yalnız ki
Her bir ucu kendine sarılıyor

,,,,,,,,,,,,,


Okulun en güzel kızıydın
Öyle çok severdim ki seni
Kendi gözlerimden bile kaçırırdım

Gözlerinin hangi renk olduğunu anlayamazdım bir türlü
Korkardım bakmaya

Bizler gibilerin sadece sevmek için doğduğunu düşünürdüm
Öyle ya gecekondu evlerin
Gece kondu sevdaları düşerdi sadece bize
...
Evlerimizin küçük odası dar gelirdi
Sığmazdı sevdama
sokağa çıkardım
Ayakkabılarımın eskiliklerini biraz daha artırmaya
Sevgim kanardı

yaşama bakan gözlerim kördü
Yolunu bir türlü bulamazdı

seni
Sana yazdığım kelimelerden bile kıskanırdım
Ondandır hala saklarım sana yazdığım şiirlerimi
Evimizdi sanki okulumuz
Eşyalarımızdı sıralar
Bütün öğrenciler davetsiz misafirimizdi
Ben çay içerdim seni izlerken rakı niyetine
Sen ders kitaplarını içerdin
Sınıf atlamak için
Öyle ya seninde tek şansındı okul

Benim gibi

Ama ben fakir şiirlerimin yolculuğuna saptım
Gün gün
Ay ay
Sonra yıl yıl biriktirdim
Bir kitap değil
Birkaç kitap olacak kadar
Kim bilir belki de ikinci eşya kadar bile değersiz olup
Düşecek bir çöplüğün içine
Sonra bir çöpçü alıp satar bir günlük aş niyetine

Hayallerime bile almaya korkardım seni
Sen en güzeline layıktın
En güzeldin
Benim hayattan düşen hayallerime mi yolcu olacaktın
Giderdin nereye gittiğini bilmezdim
Gizli gizli takip ederdim bazen
Utanırdım yüzüne bakmaya
Kaçırırdım nereye gittiğini
Sonra bir gün yanında birini gördüm
İlk o gün anladım deprem nedir
Oysa hiçbir bina yıkılmadı
Yıkılan bir tek kelimelerimdi
İlk o gün başladı
Yıkık dökük bir araya gelmeye

akif tütüncü

• Önceki
• Sonraki