İlk aşk
Akif Tütüncü tarafından yazıldı.Kullanıcı Oyu: 5 / 5
İLK AŞK
sıcaklığı
yokluğunda bile kalbime dokunuyor
sıranın
kim olduğunu bile bilmeden sevdim seni
ilk tanışmamızdı
size bir soru sorabilir miyim cümlesi
alnımdaki heyecan terleri
size ilk hediyemdi
sonra koşarak sizden uzaklaştım
o kadar ateş doldurmuştu ki
ellerinizin ellerime ilk değişi
yangınımı dostalarıma boşaltmak için koşturdum kilometrelerce
haftalarca uyku girmedi gözlerime
kapatsam gidiyordun
bilinmez bir yere
haritaya bakıp sana yakışan yerler seçiyordum
öyle güzeldin ki
sana yakışan bir yer bulamadım
olsa olsa istanbul'lu dedim
öyle ya
hem bizim gibi ikiye ayrılmıştı
hem de sevgim gibi
tarihin derinlerinden geliyordu
her renkti
bir ümit koparmak için gözlerinden
aylarca bekledim sınıfının kapısında
varlığımı bile fark etmeden
yanımdan geçip gittin
oysa sana yazdığım ilk şirimi verecektim
ilk aşkım isimli
adın adımın önüne geçmişti
yüzün yüzümün
ismimi soranlara korkuyordum
senin ismini vermeyi
gizli hazinemdin
kimsenin bilmediği
ismini söylediğimde
seni paylaşmaktan korkuyordum başkalarıyla
sen benimdin
yaşadığım bütün acılara
hayatın bana armağanı
seneler geçti hâlâ benimlesin
aşkınla dolu dünyam
artık istesem de değişemem
seni sevmek alışkanlığım oldu
seni unutunca bir parçamı yitiririm
belki karşılaşırız diye
yine geliyorum
seni bıraktığım yerlere
olmasan da ne gam
sen hala yüreğimin sırasında oturuyorsun
AKİF TÜTÜNCÜ.
-
31 Ocak 2013 tarihinde yayınlandı.
-
Gösterim: 3544
Yorumlar
sıcaklığı
yokluğunda bile kalbime dokunuyor
sıranın
kim olduğunu bile bilmeden sevdim seni
ilk tanışmamızdı
size bir soru sorabilir miyim cümlesi
alnımdaki heyecan terleri
size ilk hediyemdi
sonra koşarak sizden uzaklaştım
o kadar ateş doldurmuştu ki
ellerinizin ellerime ilk değişi
yangınımı dostalarıma boşaltmak için koşturdum kilometrelerce
haftalarca uyku girmedi gözlerime
kapatsam gidiyordun
bilinmez bir yere
haritaya bakıp sana yakışan yerler seçiyordum
öyle güzeldin ki
sana yakışan bir yer bulamadım
olsa olsa istanbul'lu dedim
öyle ya
hem bizim gibi ikiye ayrılmıştı
hem de sevgim gibi
tarihin derinlerinden geliyordu
her renkti
bir ümit koparmak için gözlerinden
aylarca bekledim sınıfının kapısında
varlığımı bile fark etmeden
yanımdan geçip gittin
oysa sana yazdığım ilk şirimi verecektim
ilk aşkım isimli
adın adımın önüne geçmişti
yüzün yüzümün
ismimi soranlara korkuyordum
senin ismini vermeyi
gizli hazinemdin
kimsenin bilmediği
ismini söylediğimde
seni paylaşmaktan korkuyordum başkalarıyla
sen benimdin
yaşadığım bütün acılara
hayatın bana armağanı
seneler geçti hâlâ benimlesin
aşkınla dolu dünyam
artık istesem de değişemem
seni sevmek alışkanlığım oldu
seni unutunca bir parçamı yitiririm
belki karşılaşırız diye
yine geliyorum
seni bıraktığım yerlere
olmasan da ne gam
sen hala yüreğimin sırasında oturuyorsun
AKİF TÜTÜNCÜ.
Hilesiz , saf aşklar..
Büyüdükçe aşklarda değişiyor.. O saflık kalmıyor.. Aşkta başka değer yargıları da işin içine giriyor sanki..
Kalemine ve yüreğinize sağlık ..
Paylaşım için teşekkürler..