Bu ne gamdır, bu ne keder
Şu ayrılık, yardan eder
Aşk beklemez, oldum heder
Çok bekleme, dönmez kader!
Düşlerimde gezip durma
Sefa sürüp beni sorma
Eskileri açıp durma
Gençlik yandı, sönmez kader!
Gönlümdesin, çağlar sesin
İçimdeki yalnız eşim
Parla artık, çık güneşim
Yıllar geçti, kanmaz kader!
Tövbe etmem, aşka dair
Ellerimi tuttun şair
Heyecanlar kalbe dair
Duru aksa, dinmez kader!
Akşam oldu, geçmez sensiz
Solum yağmur, yağdı, ansız
Gök gürledi, bu ne gamsız
Yudum yudum onmaz kader!
Andım ezbere adını
Ömrüm, geri ver yadımı
İsteğim vuslattı ama
Boşmuş düşler ‘son’ yaz kader!
Sevilay Çartık