Yaralarımız eksik olmaz bizim
Yıldızlara tutmuşlar karanlığımızı
Güneşimiz susmuş konuşamıyor ışıltısı
Biz çıkıyoruz sanıyorlar kalbimizi açınca
Oysa
Zemheri avuçluyor suskunluğumuzu
Yok olmadılar...
Toprağa akan nehirlerimiz
Çukur dolu denizler birikti yüreğimizde
Geceler yüreğimizde olgunlaştı
Yalvardı kaybolan yıldızlara
Hıçkırık sesiydi
Güneşin gelişi
Yaralarımız doğumumuz gibiydi
Ölümü özleyen
Ağırdı yere basan adımlarımız
Güllerimiz tomurcuk olmaya direnirdi
Dökülmemek için
Yüzümüz merdivene çıkardı
Her basamak
Bir çizgi yumağı
Çizgilerimiz hep bir terk edilişti bizi
Ucu mutluluğa çıkan aldatışlar yaşatırdı
Akif tütüncü
Yorumlar
Güzel şiirde bu değilmidir.. Duyguların kelimelere oradanda cümleler örülmesi..
Tebrikler. Teşekkürler..