ONLARIN MODASI GEÇTİ
Ders anlatırken öğrencilerin yazı yazma konusundaki eğilimlerini öğrenmek istedim. “Aranızda hiç günlük, öykü, deneme, şiir gibi türü yazı yazan var mı?” diye sordum.
Hiç cevap veren olmadı. Ben bu kez, hiç “âşık da mı olmadınız?” dedim. Mırıltı şeklinde “aşık olduk hocam” diye seslendiler. Bu kez “âşık oldunuz da nasıl hiç şiir yazmadınız? Bizim neslimiz aşkına mutlaka bir şiir yazardı” diye söylendim.
Öğrencinin biri söz aldı. “Hocam artık onların modası geçti. Şimdi facebook var, tweter var, messenger var, kısa mesaj var. Söyleyeceklerimizi orda söylüyoruz. Niye şiir yazalım ki!”
O zaman fark ettim ki internet, cep telefonu düşünce ve duygu biçimini değiştiriyor. Anlık yazılan ve silinen mesajlarda duygular derinleşmiyor. Duygular bile anlık tüketim malzemesine dönüşüyor. Oradan bir şiir doğmuyor.
Oradan bir “Mihriban”(Abdurrahim Karakoç) bir “Mona Rosa”(Sezai Karakoç) bir”Marya”(Bekir Sıtkı Erdoğan) bir “Lavinya” (Özdemir Asaf) şiiri çıkmıyor.
Durdu GÜNEŞ
Yorumlar
Bu tür günübirlik daha doğrusu belirttiğiniz gibi anlık paylaşımlar hem kalıcı olmuyor hem de derinliği bulunmuyor. Bu tür paylaşım oluşturduğu meşguliyetle birlikte okuma isteğini de azaltıyor gibi..
Paylaşım için teşekkürler..
Yukardaki dört yapraklı yoncadan
Bize en yakın olan
Mihriban.
.
Mona Rosa
Lavinya
Marya
Biraz yabancı kokuyor
Ve
Doğum tarihlerine bakacak olursak
En yaşlısı Mona Rosa
En tazesi
Lavinya.
.
Galiba
Pirim yaptı diye Mona Rosa
Özdemir Asaf Lavinya'yı "yaratmış"
.
Ama hiç biri
Titretmiyor
Titretemiyor
Lambada üşüyen alevi.
.
Değil mi?
.
+1 # katılıyorum — 24-06-2012 00:40
Rahmetli Abdurrahim abiye "hala Mihriban gibi şiirler yazıyor musun? diye sormuştum. "Ağaçlar bile güzel meyvelerini gençken verirler" demişti.
Bu vesileyle A. Karakoç'a Allah rahmet diliyoruz.
Selam ve muhabbetlerimle..